تحلیل دربی منچستر: شهر در دست آبی ها - وبلاگ ایتالیا

به گزارش وبلاگ ایتالیا، مارک اگدن ، سیتی در نخستین دربی شهر منچستر، همشهری اش یونایتد را به آسانی و با نتیجه 3 بر یک شکست داد و صدر جدول را در سرانجام هفته دوازدهم لیگ برتر انگلیس حفظ کرد. این بازی نکاتی داشت که سایت ESPN به آنالیز آنها پرداخته است.

سیتی قدرتش را به رخ یونایتد کشید

منچسترسیتی با پیروزی 3 بر یک و بازگشت به صدر جدول لیگ برتر قدرتش را به رخ همشهری قرمزپوش کشید و نشان داد همچنان این آبی های منچستر هستند که در این شهر حکمرانی می نمایند. سیتی صدر جدول را بعد از پیروزی 2 بر صفر لیورپول مقابل فولام در آنفیلد موقتاً از دست داده بود اما مقاومتش در برابر حملات یونایتد در نیمه دوم سبب شد که هر 3 امتیاز را بگیرد و صدر جدول را هم از لیورپول پس بگیرد. گل اول بازی در دقیقه 12 توسط داوید سیلوا به ثمر رسید بعد از آنکه رحیم استرلینگ از سمت چپ، اشلی یانگ را آزار داد و خیلی زود تیم میزبان را پیش انداخت، برتری که از دست دادن آن توسط این تیم مقابل یونایتدی که غیبت پل پوگبا ضعیفش نموده بود، بعید به نظر می رسید. وقتی سیتی با گلزنی سرخیو آگوئرو در دقیقه 48 اختلاف را دو برابر کرد، به نظر می رسید که تیم پپ گواردیولا در مسیر ثبت یک پیروزی تاریخی مقابل یونایتدی دست و پا بسته قرار گرفته است. با این حال گلزنی آنتونی مارسیال در دقیقه 58 از روی نقطه پنالتی، کورسویی از امید برای بازگشت به بازی را برای یونایتد ایجاد کرد اما در تمام طول بازی احساس می شد که شانس یونایتد برای انجام این کار کم است که بخش زیادی از آن به خاطر نبود خلاقیت و انگیزه کافی در خط میانی تیم ژوزه مورینیو بود. به همین دلیل هم سیتی سومین گل را زد و حاشیه امنیتی که برازنده بازی بهترش بود را ایجاد کرد. این بار ایلکای گوندوغان 4 دقیقه به خاتمه گلزنی کرد.

• پیروزی بی دردسر سیتی در دربی منچستر
• خلاصه بازی منچسترسیتی 3 - منچستریونایتد 1 (ویدیو)

  محافظه کاری مورینیو، یونایتد را عقب نگه داشت

  ژوزه مورینیو هرگز قرار نیست به مربی تبدیل گردد که احتیاط را کنار می گذارد و ترکیب اصلی تیمش برای این بازی هم دلیلی برای دلگرمی و شجاعت سیتی جهت شروع حملات و پرس یونایتد از دقیقه اول بازی شد. مورینیو تیمی را به میدان فرستاد که معین بود هدفش دفاع کردن و دریافت تساوی است. اگرچه از دست دادن پوگبا به دلیل مصدومیت کار من یونایتد را سخت کرد اما با قرار دادن نمانیا ماتیچ، آندر اررا و مروان فلاینی در خط میانی، مورینیو شانس هرگونه حرکت خلاقانه در فاز هجومی را از تیمش گرفت. سه بازیکن هجومی تیم، جسی لینگارد، آنتونی مارسیال و مارکوس رشفورد هم عملاً مأمور شده بودند که سرعت بازی سیتی را پایین بیاورند اما آنها اغلب اوقات بیش از اندازه از سایر هم تیمی هایشان فاصله داشتند و به همین دلیل نمی توانستند کاری انجام دهند. آنها زمانی که صاحب توپ بودند، پشت سرشان فضای خالی زیادی می دیدند و به همین دلیل هم سیتی در یک ساعت اول بازی توانست تمام حملات یونایتد را خنثی کند.

  اگر پوگبا در ترکیب منچستریونایتد حضور داشت، شیاطین سرخ این شانس را داشتند که بازی را باز نمایند اما بدون هافبک فرانسوی اش هم مورینیو می توانست کمی ریسک پذیرتر و جاه طلب تر باشد اگر خوان ماتا را در خط میانی قرار می داد. این هافبک اسپانیایی اغلب اوقات برای بازی در ترکیب اصلی از سوی مورینیو نادیده گرفته می گردد اما او کسی است که می تواند حفظ توپ کند، فضاهای خالی را پیدا کند و توپ را به هم تیمی های هجومی اش برساند. او بازیکنی است که می تواند به حملات تیمش خلاقیت بدهد، همان فاکتوری که فقدانش در بازی من یونایتد کاملاً محسوس بود. تأثیر نبود یک بازیساز خلاق کلاس جهانی واقعی در ترکیب من یونایتد، هر بار که این تیم مقابل حریفی باکیفیت مانند سیتی قرار می گیرد، بیشتر به چشم می آید و ماتا بهترین گزینه یونایتد در این بخش است و باید بیشتر از اینها مورد استفاده قرار بگیرد.