علی علی زاده؛ شعار در بوته واقعیت - وبلاگ ایتالیا

به گزارش وبلاگ ایتالیا، خوب است صداوسیما برنامه شیوه را با همین شکل و سیاق ادامه دهد تا عیار آدم ها مخصوصا آنانی که شبانه روز در فضاهای دیگر در حال اظهار فضل و ادعاهای متعددند معین گردد چرا که به قول خواجه: خوش بود گر محک تجربه آید به میان...

عصر ایران ؛ نهال موسوی - شب گذشته برنامه شیوه شبکه 4 سیما مناظره بین موسی غنی نژاد اقتصاددان از داخل ایران و علی علی زاده سیاست پژوه مقیم لندن را به شکل زنده بر روی آنتن فرستاد.

پخش این مناظره از این نظر مثبت است که مخاطب با شعارها بیشتر آشنا گردد و مدعاهای کسانی چون علی زاده که با استناد به اسامی و سخنان افراد مختلف و گاه شلوغ کاری به هر شکل برآنند حقانیت مدعای خود را ثابت نمایند محک بخورد وقتی اما وقتی طرف مقابل در مقام یک استاد دانشگاه و اقتصاد دان مدام به او یادآوری کند شناخت او حتی در حد موضوعات ابتدایی در این حوزه ها هم نیست. نکته قابل توجه دربارۀ غنی نژاد این که خود با ریزه کاری های رسانه هم آشناست و مقهور برخی توانایی های رسانه ای طرف مقابل هم نشد.

مخاطب این مناظره حتی اگر در زمینه مورد بحث اطلاعات و دانش چندان نداشت هم از برآیند حرف ها و اتفاقات اتفاق افتاده و نیز زبان بدن و واکنش ها به سادگی درمی یافت هر که چه در چنته دارد و چه می گوید و تا چه حد بر بحث اشراف دارد و کدام طرف مدام در حال فرار رو به جلو ، شلوغ کردن و التقاط بحث ها با همدیگر است.

علی زاده یک ریز حرف می زد با جملاتی شعاری و گل درشت. در مقابل اما غنی نژاد به آرامی گوش می داد و با متانت پاسخ. استدلال های علی زاده پراکنده بود و کلی گویی جواب های غنی نژاد اما منطبق بر اتفاقات واقعی اتفاق افتاده و منطبق بر جامعه ایران.

کد ویدیو

دانلود

فیلم اصلی

به عنوان مثال وقتی علی زاده درباره کسانی گفت که سرمایه ها را به کانادا برده اند غنی نژاد در دفاع از بخش خصوصی به او یادآور شد: آقای علی زاده! آدرس غلط ندهید. کسی که کانادا رفت سرمایه دار نبود، رانت خوار بود. رییس بانکی که 6 ماه قبل از آن، جایزه مدیر ارزشی گرفته بود و بعد پول های بانک ملی را به کانادا برد. 99 درصد اختلاس ها در مملکت ما کار مدیران دولتی است. دزدان، مدیران دولتی بوده اند نه از بخش خصوصی.

هر گاه هم علی زاده گزاره یا حرفی را در دهان اشخاص مختلف گذاشت و نسبت داد دکتر غنی نژاد او را تصحیح کرد تا دریابد در بوته نقد است و محک تجربه در میان آمده و صفحه شخصی اینستاگرام یا کانال یوتیوب نیست تا متکلم وحده باشد و حتی وقتی میهمانی هم دارد با اتکا به حق صاحب جلسه بودن هر مدعایی را مطرح کند.

مناظره تلویزیونی اتاق کلاب هاوس هم نبود تا با همراهی دوستان از بیشترین زمان برای اظهار نظر برخوردار باشد و اگر صدایی در مخالفت شنیده شد بر او بتازند یا چنان خسته اش نمایند که در نهایت حذف گردد.

تماشای چند دقیقه کافی است تا هر که دریابد علی زاده چگونه به شخص مقابل حمله می نماید و حتی با انگشت گذاشتن بر شخصیت طرف مقابل مدعای خود ا ثابت کند.

در این مناظره که همچنان در دست رس است می توان دید علی زاده حتی کاری به امتداد بحث و موضوع ندارد و تنها آنچه را دوست دارد بر زبان می آورد. غنی نژاد هم مدام یادآوری می نماید این چه ربطی به بحث دارد؟ یک نمونه:

علی زاده: من از شما کلمه لیبرالیسم مالی را نمی پذیرم.

غنی نژاد: پس برای چه می گویید لیبرالیسم همه چیز را خراب نموده است؟

علی زاده: لیبرالیسم نه، نئولیبرالیسم.

غنی نژاد: نئولیبرالیسم چیست؟

علی زاده: نئولیبرالیسم یعنی آنچه هایک می گوید. هایک می گوید: ما دو نوع آزادی داریم. آزادی های مثبت و منفی.

غنی نژاد: هایک چنین حرفی نزده است! آزادی مثبت و منفی حرف هایک نیست، حرف آیزایا برلین است.

[مجری برنامه عطالله بیگدلی، هم به علی زاده یادآوری می نماید اشتباه می گوید. ورود مجری به موقع و دقیق است ولی علی زاده به جای قبول این انتساب نادرست با تاکتیک فرار به جلو بحث را به جایی دیگر می برد!]

در نهایت می توان گفت علی زاده اگرچه حسب ظاهر نقطه مقابل لندن نشینان مخالف است اما مثل آنها از واقعیت های جامعه ایران دور است. مشکل اینجاست که او نمی داند که نمی داند ولی فکر می نماید می داند!

صدا را ببندید و ببینید

جدای مباحث مطرح شده در بحث - سیاسی، مالی، فلسفی - پیشنهاد می کنم تنها برای چند دقیقه صدا را ببندید و فقط تصویر این مناظره را نگاه کنید. چرا که وجود صدا برخی اوقات در چنین بحث هایی فریبنده و ره زن است و ناخودآگاه مخاطب را از تماشا برخی اتفاقات دور می نماید حال آن که بی صدا تماشا چنین بحث هایی لطف دیگری دارد. زیرا در این حالت وجه دیگری از آدم های جلوی دوربین بیرون می زند که شاید با وجود صدا تشخیص آن سخت باشد.

خوب است صداوسیما برنامه شیوه را با همین شکل و سیاق ادامه دهد تا عیار آدم ها مخصوصا آنانی که شبانه روز در فضاهای دیگر در حال اظهار فضل و ادعاهای متعددند تعیین گردد چرا که به قول خواجه: خوش بود گر محک تجربه آید به میان...

بعلاوه باید به عطاءلله بیگدلی (مجری برنامه) دست مریزاد گفت چون هم بحث را به خوبی پیش برد هم بی طرفانه گوش داد و نخواست کفه ترازو را به سمتی متمایل کند.

اگرچه در بسیاری از موارد منتقد عملکرد صداوسیما بوده ایم این بار اما واقعا باید گفت: متشکریم!