فیلم های سه گانه پیش عایدی جنگ ستارگان عالی نیستند، ولی بازی هایش چرا - وبلاگ ایتالیا

به گزارش وبلاگ ایتالیا، چند هفته قبل بازی لگو استار وارز: حماسه اسکای واکر (Lego Star Wars: The Skywalker Saga) را تمام کردم. از زمانی که سه گانه دنباله (Sequel Trilogy) منتشر شده بود، کل فیلم های جنگ ستارگان را یک جا ندیده بودم، برای همین این اولین بار بود که داستان هر 9 اپیزود را بنا بر ترتیبی که ترجیح خودم بود تجربه کردم. من ابتدا سه گانه اصلی را بازی کردم، بعد سه گانه دنباله و در آخر به گذشته سفر کردم و به دوران قبل از سقوط جمهوری برگشتم تا تهدید شبح (The Phantom Menace)، حمله کلون ها (Attack of the Clones) و انتقام سیث (Revenge of the Sith) را بازی کنم.

پس از بازی کردن سه گانه اصلی و دنباله - که اقتباسی آزاد از داستانی اصلی فیلم ها به نظر می رسیدند - تجربه سه گانه پیش عایدی کمی غافلگیرنماینده بود. هر اپیزود از بازی شبیه به اقتباسی مستقیم و سرراست از فیلم مربوطه به نظر می رسید. با این که امتیاز سه گانه پیش عایدی بین منتقدان از دو سه گانه دیگر پایین تر است، ولی به نظر می رسد این فیلم ها وقتی به بازی تبدیل می شوند، خیلی خوب کار می نمایند. البته شاید در نگاه اول این ادعا متناقض به نظر برسد - به هرحال چطور می گردد فیلم در قالب بازی بهتر کار کند؟ - ولی با توجه به این که داریم درباره جنگ ستارگان حرف می زنیم، در آن منطقی نهفته است.

وقتی جورج لوکاس اولین فیلم جنگ ستارگان را ساخت، معامله ای غیرعادی جوش داد. به جای حفظ قرارداد 500 هزار دلاری اش که دستمزد استانداردش به عنوان کارگردان بود، لوکاس حقوق فروختن لیسانس جنگ ستارگان و محصولات تبلیغاتی آن را برای خود نگه داشت. فاکس حاضر شد این معامله را بپذیرد، چون در آن موقع محصولات تبلیغاتی (Merchandise) به میزان دوران فعلی، یکی از ستون های اصلی عایدیزایی فیلم ها نبود. نگاهی به پروفروش ترین فیلم های دهه 70 تا سال انتشار جنگ ستارگان بیندازید:

• داستان عاشقانه (Love Story) در سال 1970
• ویولن زن روی بام (The Fiddler on the Roof) در سال 1971
• پدرخوانده (The Godfather) در سال 1972
• جن گیر (The Exorcist) در سال 1973
• آسمان خراش جهنمی (The Towering Inferno) در سال 1974
• آرواره ها (Jaws) در سال 1975
• راکی (Rocky) در سال 1976

از بین این فیلم ها هیچ کدام شان - شاید به استثنای آرواره ها - پتانسیلی برای تبدیل شدن به اسباب بازی یا مندرج شدن روی تی شرت و جعبه ناهارخوری بچه ها نداشتند.

با انتشار جنگ ستارگان، همه چیز تغییر کرد. با وجود شخصیت های نمادینی چون دارث ویدر، دشمنان نمادینی چون استورم تروپرها، مکان های نمادینی چون دث استار، وسایل نقلیه نمادینی چون سفینه اکس وینگ (X-Wing) و اسلحه های نمادینی چون شمشیر نوری، جنگ ستارگان در حوزه رسانه مفهوم تازهی به نام تویتیک (Toyetic) بودن را به وجود آورد. تویتیک صفتی است که به اثری اطلاق می گردد که پتانسیل این را دارد تا مخاطب را ترغیب کند کالای تبلیغاتی مثل اسباب بازی ها، بازی های ویدیویی و… مربوط به اثر را بخرد. این ویژگی در طول سه گانه اصلی ادامه پیدا کرد و ایواک ها (Ewok)، که در بازگشت جدای (Return of the Jedi) معرفی شدند، در آن موقع (و حتی تا همین حالا)، به خاطر این که صرفاً برای فروختن اسباب بازی در فیلم گنجانده شده اند، مورد انتقاد قرار گرفتند.

وقتی لوکاس در سال 1999 با تهدید شبح به سالن های سینما برگشت، به نظر می رسید که تمام عناصر فیلم برای همین هدف طراحی شده اند: این که تویتیک باشند. در فیلم سفینه های تازه با طراحی به یادماندنی وجود داشتند، شاهد شخصیت هایی چون جارجار بینکس (Jar Jar Binks) بودیم که گویی می شد تا ابد ازشان محصول تبلیغاتی ساخت و شخصیت هایی چون پدمه (Padme)/ملکه آمیدالا (Amidala) در فیلم چند لباس نمادین داشتند و این معنی اش این بود که می شد چند اسباب بازی مختلف فروخت که مبتنی بر شخصیتی یکسان ساخته شده اند. فیلم های اصلی جنگ ستارگان نیز در قالب ویدئوگیم اقتباس شدند، ولی وقتی فیلم های پیش عایدی در حال اکران در سالن های سینما بودند، صنعت بازی در مقایسه با زمان انتشار سه گانه اصلی، صنعتی به مراتب بزرگ تر شده بود.

تهدید شبح و دو دنباله ای که برای آن منتشر شدند، منبعی بی نقص برای بازی ساختن بودند. تهدید شبح یک اقتباس ویدئوگیمی سرراست دریافت کرد که هم نام با خود فیلم بود. ولی برخی از صحنه های فیلم هم به خودی خود خوراک تبدیل شدن به بازی بودند، مثل:

• صحنه مسابقه پادها (Pod Racing) که در قالب جنگ ستارگان اپیزود 1: مسابقه دهنده (Star Wars Episode 1: Racer) اقتباس شد
• صحنه دوئل با شمشیر لیزری که در قالب جنگ ستارگان اپیزود 1: مبارزه قدرت جدای ها (Star Wars Episode 1: Jedi Power Battles) اقتباس شد
• صحنه های جنگ که در قالب جنگ ستارگان اپیزود 1: نبرد برای نابو (Star Wars Episode 1: Battle for Naboo) اقتباس شد

با این که خود فیلم ها هم کالاهای تجاری و تبلیغاتی زیادی - از نوع سنتنی اش - دریافت کردند (به شخصه در دوران کودکی چندتا اکشن فیگور انتقام سیث داشتم)، لوکاس تمام کوشش خود را کرد تا فیلم های بسازد که از صنعت رو به رشد بازی های کامپیوتری نیز بهره برداری نمایند.

مراحلی از لگو استار وارز: حماسه اسکای واکر که به سه گانه اصلی اختصاص دارند، به طور غافلگیرنماینده ای سریع به انتها می رسند. در امپراتوری ضربه می زند (Empire Strikes Back)، شاهد نبرد معروف در سیاره هاث (Hoth) هستیم و بعد داستان سریع پیش می رود تا به شهر ابرها (Cloud City) برسیم. دلیلش این است که در بخش های وسطی فیلم صحنه های زیادی وجود ندارند که بتوان به راحتی در قالب گیم اقتباس شان کرد. ولی در سه گانه پیش عایدی، ژنرال گریووس (General Grievous) شبیه مینی باس گیم به نظر می رسد. نبرد گلادیاتوری در جئونوسیس (Geonosis) شبیه نبردهای مجموعه جنگجویان سلسله (Dynasty Warriors) است. دوئل آناکین و اوبی وان در موستافار (Mustafar) شبیه یک باس فایت سینمایی با اشانتیون قوی رویدادهای فوری (QTE) است. سه گانه پیش عایدی پر از صحنه هایی است که خوراک تبدیل شدن به گیم هستند. شاید به خاطر همین است که از دل داستان این سه گانه فیلم هایی بد، ولی بازی هایی عالی، فراوری شد.

منبع: The Gamer