قصه ها ما را به جایی مابین حقیقت و رویا می برند - وبلاگ ایتالیا

به گزارش وبلاگ ایتالیا، طیبه شامانی در گفت وگو با خبرنگار خبرنگاران (ایبنا) گفت: جهان یعنی زندگی. زندگی یعنی اتفاق های تلخ و شیرین. وقتی اتفاقی می افتد، قصه شکل می گیرد؛ پس جهانی بدون قصه یعنی یک جهانی مرده و بی اتفاق و فکر می کنم گاهی اوقات جهانی واقعی زیاد از میزان تکراری و خسته کننده می گردد، گاهی هم تلخ. آنقدر که دل مان می خواهد از آن فاصله بگیریم و گوشه ای در خلوت به چیزهایی فکر کنیم که ای کاش داشتیم. دل مان می خواهد بار زندگی را زمین بگذاریم و به سرزمین رویاها سفر کنیم و از کسالت باری زندگی راحت شویم.

این شاعر کودک و نوجوان قصه ها را مرهم انسان ها دانست و اضافه کرد: انگار مرهم پذیری ما در دنیای قصه ها بیشتر است؛ چرا که قصه ها ما را به جایی مابین حقیقت و رویا می برند. انگار زندگی در دنیای قصه ها، تنها علت دوام آوردن در برابر رنج های کوچک و بزرگ است. قصه ها ما را به زمان های دور می برند و به سرزمین های هیجان انگیز. در دنیای قصه ها می توانیم قهرمان باشیم و به سرزمین های عجیب وغریب سفر کنیم. می توانیم با گرگ ها و گوسفندها دوست شویم، با خرگوش ها حرف بزنیم، با پری ها و غول چراغ جادوها هم داستان شویم و برای مدتی فراموش کنیم که این ها در عالم خیالات ما زندگی می نمایند نه در واقعیت.

شامانی قصه ها را یکی از مهم ترین راه های فراموشی اتفاق های دوست نداشتنی در زندگی برشمرد و اعلام کرد: تا کجا می توانیم در حصار فکرهای تلخ به گذران زندگی بیندیشیم؟ خوب است مدتی هم سوار بال پرستوها شویم و به گذشته برویم، به گذشته های دور یا به آینده ای ندیده؛ حتی می توانیم به فضا برویم، به جایی که زمان و مکان نباشد، به جایی که اخم، ناراحتی و حسادت نباشد. قصه می خوانیم که به عالم خیال برویم و دوست داشتنی ها را تصور کنیم و دوست نداشتنی ها را به فراموشی بسپاریم. قصه ها حال خوب ما هستند.