ظاهر شدن ردپای سیاهچاله ای در نزدیکی! - وبلاگ ایتالیا

ظاهر شدن ردپای سیاهچاله ای در نزدیکی!

به گزارش وبلاگ ایتالیا، ستاره شناسان با استفاده از شبکه ای از تلسکوپ های رادیویی روی زمین و فضا، جزئی ترین چشم انداز ای را که تا به امروز از یک جت پلاسما از یک سیاهچاله بسیار پرجرم در قلب یک کهکشان دور شلیک می گردد، ثبت نموده اند.

تینا مزدکی- این جت که از قلب یک بلازار دور به نام 3C 279 می آید، تقریباً با سرعت نور حرکت می نماید و الگوهای پیچیده ای را در نزدیکی منبع خود نشان می دهد. این الگوها نظریه استانداردی را که به مدت 40 سال برای شرح چگونگی شکل گیری و تغییر این جت ها در طول زمان مورد استفاده قرار گرفته است، به چالش میکشد.

مشاهدات به یاری موسسه ماکس پلانک برای نجوم رادیویی در بن، آلمان امکان پذیر شد، جایی که داده های تمام تلسکوپ های شرکت نماینده برای ایجاد یک تلسکوپ مجازی با قطر موثر حدود 100000 کیلومتر ترکیب شدند.

بلازارها درخشان ترین و قوی ترین منابع تابش الکترومغناطیسی در کیهان هستند. آن ها زیرمجموعه ای از هسته های فعال کهکشانی هستند که شامل کهکشان هایی با یک سیاه چاله مرکزی پرجرم هستند که ماده را از اطراف جمع می نمایند. حدود 10 درصد از هسته های فعال کهکشانی که به عنوان اختروش طبقه بندی می شوند، جت های پلاسمایی نسبیتی فراوری می نمایند.

اخیراً، تیمی از محققان از جمله دانشمندان مؤسسه ماکس پلانک برای نجوم رادیویی (MPIfR) در بن، آلمان، از درونی ترین منطقه جت در blazar 3C 279 با وضوح زاویه ای بی سابقه تصویربرداری نموده اند و رشته های مارپیچ منظم قابل توجهی را شناسایی نموده اند و احتیاج به تتازه نظر در مدل های نظری که تا به امروز مورد استفاده بودند را ایجاد نموده است.

پنجره تازه کیهان که به وسیله مأموریت RadioAstron باز شد، جزئیات تازهی را در جت پلاسمایی 3C 279، یک سیاه چاله بزرگ در هسته اش، آشکار نموده است. این جت حداقل دو رشته پیچ خورده پلاسما دارد که بیش از 570 سال نوری از مرکز فاصله دارند.

این اولین باری است که ما چنین رشته هایی را تا این مقدار نزدیک به مبدا جت می بینیم و آنها در خصوص چگونگی شکل دهی سیاهچاله به پلاسما به ما می گویند. جت داخلی نیز به وسیله دو تلسکوپ دیگر به نام های GMVA و EHT در طول موج های بسیار کوتاه تر (3.5 میلی متر و 1.3 میلی متر) رصد شد، اما آنها قادر به تشخیص اشکال رشته ای نبودند، زیرا برای این وضوح بسیار ضعیف بودند.

جت های پلاسما که از بلازارها می آیند واقعا مستقیم و یکنواخت نیستند. آنها پیچ و تاب هایی را نشان می دهند که نشان می دهد چگونه پلاسما تحت تأثیر نیروهای اطراف سیاهچاله قرار می گیرد. اخترشناسانی که این پیچ ها را در 3C279 که رشته های مارپیچ نامیده می شوند مطالعه کردند، دریافتند که این پیچ ها ناشی از ناپایداری هایی است که در پلاسمای جت ایجاد می شوند. در این فرآیند، آنها بعلاوه متوجه شدند که نظریه قدیمی که برای شرح چگونگی تغییر جت ها در طول زمان استفاده نموده بودند، دیگر جواب نمی دهد. از این رو، مدل های نظری تازهی مورد احتیاج است که بتواند شرح دهد که چگونه رشته های مارپیچی بسیار نزدیک به منشا جت شکل می گیرند و تکامل می یابند. این یک چالش بزرگ است، اما بعلاوه فرصتی عالی برای کسب اطلاعات بیشتر در خصوص این پدیده های شگفت انگیز کیهانی است.

منبع: scitechdaily