به افرادی احتیاج داریم که شانه هایشان را زیر بار بگذارند - وبلاگ ایتالیا

به گزارش وبلاگ ایتالیا، استاد دانشگاه است، اما به چند ویژگی قابل توجه متصف است؛ یکی اینکه تجربه راه اندازی استارتاپ را در کارنامه اش دارد. ویژگی دیگر اینکه در رویدادهای استارتاپی حضور می یابد و کوشش می نماید که کانال ها و حوزه های جدید برای راه اندازی استارتاپ را به جوانان آموزش بدهد و یادآوری بکند. می گوید یکی از خطراتی که اکوسیستم را تهدید می نماید، کپی کردن ایده های خارجی است، چون کپی کردن با ماهیت استارتاپی در تناقض است. همین کپی کردن موجب شده تا اکوسیستم ایران به سمت اشباع شدگی پیش برود. در این گزارش کوتاه به معرفی دکتر محمودرضا هاشمی، استاد دانشکده برق و کامپیوتر دانشگاه تهران می پردازیم.

محمودرضا هاشمی، متولد سال 1346 در تهران است. مقاطع لیسانس و فوق لیسانسش را در دانشکده برق و کامپیوتر دانشگاه تهران گذرانده است. در مقطع لیسانس، در رشته الکترونیک تحصیل نموده و می گو ید آن سالی که من وارد دانشگاه شدم، هنوز رشته کامپیوتر در ایران وجود نداشت. ورودی سال 1364 است. در مقطع فوق لیسانس در رشته کنترل تحصیل نموده و برای تحصیل در مقطع دکترا به کانادا رفته است. بعد از فارغ التحصیل شدن از دانشگاه، دو سه سال در کانادا کار نموده و در سال 2001 به ایران برگشته است.

تجربه استارتاپی

در آنجا استارتاپی راه اندازی می نماید که با همکاری بچه هایی که در ایران حاضر بوده اند، صادرات خدمات فنی ومهندسی را انجام می داده اند. می گوید: تجربه خیلی خوبی بود. من در سال 2001، استارتاپ داشتم و پنج شش المپیادی در آن تیم بودند. در آن موقع هنوز اینترنت فراگیر در ایران وجود نداشت. اصولا خبری از اکوسیستم استارتاپی و مسائلی از این دست هم نبود. بنابراین، این دانشجویان حوصله شان سر می رفت و به دنبال چالش های جدید بودند. یکی از مسائل من این بود که برای آنها چالش ایجاد کنم، چون در فرهنگ ما یک نکته هست که اگر در زمینه رشد به استمرار برسیم، احساس تکراری بودن می کنیم و به دنبال تغییرات بنیادین هستیم اما در نهایت همگی از ایران رفتند و الان از افراد پیروز هستند، چون بی انگیزه شده بودند.

بعد از برگشت به ایران در حوزه کاریابی آنلاین کار نموده است. در ادامه برندشان را به یکی از برندهایی که الان در همین حوزه مشهور است، می فروشند. دلیل فروش این برند را این می داند که فکر می نموده اند که ادامه سرمایه گذاری روی آن، فایده ای ندارد. در سال 1382، استارتاپ کاریابی را می فروشند و بعد از آن به محیط دانشگاهی آمده و تدریس در دانشکده برق و کامپیوتر دانشگاه تهران را شروع نموده است.

50درصد دانشجویانم دختر هستند اما…

https://shanbemag.com/?p=32840

هاشمی می گوید: بیش از 50درصد از دانشجویانش دختر هستند. البته رد پای این دانشجویان دختر را به عنوان بنیانگذار استارتاپ در اکوسیستم ایران نمی بینیم، اما بسیاری از آنها که از ایران رفته اند و کسب وکارهای پیروزی راه اندازی نموده اند. الان متاسفانه بسیاری از بچه ها در حال رفتن هستند اما بخشی هم که در ایران هستند، کمتر در قامت یک بنیانگذار ظاهر شده اند. این موضوع و اینکه ما در ایران، دختران کمی را به عنوان بنیانگذار یک استارتاپ می بینیم، شاید به تربیتی که در خانواده ها اعمال می گردد، مربوط باشد.

شاید ریسک پذیری یک کارآفرین را به دختران مان منتقل نمی کنیم. در حالی که در همین خانواده های ایرانی، پسران کارآفرین زیادی به جامعه تحویل می دهند. در هر صورت جدا از جنسیت، توصیه من به دانشجویانم همواره این است که اگر به کاری علاقه و اعتقاد دارند، 100درصد انرژی شان را برایش صرف نمایند. یک فعال استارتاپی اگر این روحیه را نداشته باشد، نمی تواند در این راستا حرکت کند.

چرا به ایران برگشتم؟

افراد زیادی همواره به من می گویند که چرا به ایران برگشتی و چرا هنوز مانده ای؟! من به خاطر خانواده ام و با علم به شرایط موجود، به ایران آمدم، بنابراین سختی ها را می دانستم. الان هم هنوز پشیمان نیستم که به ایران برگشته ام. به هر حال شرایط سخت را هم باید مدیریت کرد. هیچگاه شرایط خیلی آسان نبوده است. به ویژه در حوزه کارآفرینی همواره مشکلاتی هست. ضمن اینکه در ایران، من از رشد و پیروزیت دانشجویان لذت می برم و کوشش می کنم موج های مثبت را جایگزین موج های منفی بکنم. البته می دانم که صندلی من با مدیر یک شرکت متفاوت است، چون آنها در بطن بازار و کسب وکار حضور دارند، سختی های بیشتری را متحمل می شوند و در چنین شرایطی ادامه دادن خیلی سخت است اما در شرایط فعلی، ما به افرادی احتیاج داریم که شانه های خود را زیر بار بگذارند، بنابراین نباید همگی قصد رفتن داشته باشیم. ما برای در ایران ماندن وظیفه داریم.